Mijn handen trillen een beetje en ik heb een droge keel. Het betonnen blok dat zich in mijn buik heeft gesetteld, zorgt ervoor dat mijn gedachten aansturen op er vandoor gaan. ‘Ik wil hier weg’ denk ik bij mijzelf. Maar ik kan en ga niet weg, want ik wil graag deze baan. Als ik met zweet op de rug, mijn drang om te poepen heb overwonnen en uiteindelijk met succes het sollicitatie gesprek voltooi, zegt de gespreksleider naderhand: ‘Wat een aardige jongeman en hij straalt ook zoveel rust uit.’ Ik glimlach vriendelijk, terwijl ik mijn billen samenknijp.

Iedereen is wel eens zenuwachtig of bang. Diegenen die menen nooit bang te zijn, zijn naar alle waarschijnlijkheid te bang om het toe te geven. Je kunt angst voelen voor een examen of sollicitatie, maar ook voor hele dagelijkse zaken, zoals de straat opgaan of spreken in het openbaar. Angst in alle vormen van nervositeit tot fobieën, komen voort uit ons natuurlijke gedrag om tijdig te vluchten of te vechten zodat we overleven. Hoewel dit voor ons zeer nuttig is, lopen toch veel mensen rond met angsten, waar ze matig tot extreem veel last van kunnen ondervinden. Van presentatie angst tot straatvrees of van nervositeit tot een fobie. In plaats van deze gevoelens en gedachten te willen ontkennen of elimineren, is het vooral de kunst om te leren leven met de angst. Je kunt juist door je angst groeien, meer zelfinzicht krijgen en sterker worden. Je angst onder ogen zien en kijken wat dit je nu eigenlijk wil vertellen of leren. Kwetsbaarheid ofwel angst gebruiken als kracht lijkt tegenstrijdig, maar het tegendeel is waar. Angst wil ons bijvoorbeeld beschermen, voorzichtig laten zijn, moedig laten worden of meer empathie geven. Een echt sterk en dapper iemand, is niet diegene die nooit bang is, maar diegene die, met alle angst van de wereld, toch een stap durft te zetten.